Για δεκαετίες, ένα μεγάλο μέρος των εθνικών νόμων δεν είναι παρά η δουλική μεταφορά των κοινοτικών οδηγιών, ενώ το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεκτείνει την αυτοκρατορία της νομολογίας του και της καταχρηστικής ερμηνείας των συνθηκών. Μέχρι τώρα, χάρη στο εναπομένον δικαίωμα βέτο, κάθε κράτος μέλος μπορούσε ακόμη, θεωρητικά, να αρνηθεί να συναινέσει σε μια πολιτική που θα ήταν επιζήμια για αυτό. Αλλά από τη “δημοκρατική” διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης, που διοργανώθηκε το 2022 με απόλυτη αδιαφάνεια και ψευδο-δημοκρατικό τρόπο, έχει προγραμματιστεί η κατάργηση αυτού του δικαιώματος. Τον Μάιο του 2023, εκλεγμένοι αλλά μη εξουσιοδοτημένοι Γάλλοι και Γερμανοί ηγέτες δήλωσαν ότι θέλουν να μεταρρυθμίσουν την ΕΕ προς αυτήν την κατεύθυνση. Τον Σεπτέμβριο του 2023, Γαλλογερμανοί εμπειρογνώμονες παρουσίασαν την έκθεσή τους. Στις 22 Νοεμβρίου 2023, ένα ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρότεινε την τροποποίηση των συνθηκών για τη γενίκευση του κανόνα της ειδικής πλειοψηφίας σε όλους τους τομείς χωρίς εξαίρεση και την πρόβλεψη περισσότερων κυρώσεων κατά των απείθαρχων κρατών μελών. Στις 29 Νοεμβρίου, η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε υπέρ ενός ψηφίσματος που υποστηρίζει ένα σχέδιο συνθήκης που παραχωρεί την κυριαρχία μας και προβλέπει ρητά ότι τα εξωτερικά σύνορα, η πολιτική προστασία, οι εξωτερικές υποθέσεις, η κοινή ασφάλεια, η άμυνα, η βιομηχανία και η εκπαίδευση γίνονται “κοινές αρμοδιότητες” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή τα κράτη θα έχουν μόνο εναπομένουσες αρμοδιότητες.

Η υιοθέτηση αυτής της μεταρρύθμισης, που θα μεταφέρει στην Ένωση τα τελευταία στοιχεία των ουσιωδών όρων για την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, θα πραγματοποιήσει το όνειρο κάποιων για μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, που θα διοικείται από μια επιτροπή που επίσημα φέρει τον τίτλο “Εκτελεστική Επιτροπή”, με επικεφαλής έναν “Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης”. Το τέλος των εθνικών κυριαρχιών, και κατά συνέπεια των δημοκρατιών μας, είναι έτσι σαφώς προγραμματισμένο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί διαισθάνονται εδώ και καιρό αυτή την απώλεια. Διαλύει την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Υπονομεύει τη δημοκρατία. Οι Γάλλοι, για παράδειγμα, αντιτάχθηκαν το 2005 στην πρώτη απόπειρα ομοσπονδιοποίησης που σφράγισε την πολιτική και πολιτιστική εξαφάνισή τους, αλλά οι επιφυλάξεις τους παραμερίστηκαν από ηγέτες που υιοθέτησαν την ιδεολογία της “ανοιχτής κοινωνίας”. Η λαϊκή ετυμηγορία αγνοήθηκε και παρακάμφθηκε από την κοινοβουλευτική επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, απλό αντίγραφο της συνθήκης που απέρριψαν οι Γάλλοι. Αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι ηγέτες μας ετοιμάζονται να λάβουν μια μεγάλη απόφαση που θέτει σε κίνδυνο τη μοίρα των χωρών μας, την ανεξαρτησία τους και την ίδια την ύπαρξή τους ως έθνη. Εκμεταλλευόμενοι το άγχος που προκάλεσε ο πόλεμος, επιταχύνουν την ομοσπονδιοποίηση χωρίς ποτέ να την ονομάζουν έτσι, και χωρίς να μπορούν οι ευρωπαϊκοί λαοί να μετρήσουν την έκταση της απώλειάς τους.

Όσον αφορά εμάς, απορρίπτουμε αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύουμε ότι ένα μεταδημοκρατικό ομοσπονδιακό σύστημα είναι αντίθετο με το πνεύμα της Ευρώπης και τη συλλογική φαντασία που δημιουργεί το κοινό από την ποικιλομορφία των εθνών της και του δικού της πολιτισμού. Η οριστική αποσύνδεση μεταξύ των λαών και του ευρωπαϊκού μηχανισμού θα ολοκληρώσει την αποποίηση ευθυνών των εθνικών ηγετών και θα πολλαπλασιάσει τις εθνικιστικές αντιδράσεις, με κίνδυνο να μας οδηγήσει στο χάος. Όποιο κι αν είναι το όραμά μας για την Ευρώπη, και η άποψη για τη μεταρρύθμιση και τις επεκτάσεις που προετοιμάζονται, πρέπει να απαιτήσουμε ότι ένα τόσο μεγάλο ποιοτικό άλμα στο άγνωστο ενός υπερεθνικού συστήματος, που υπονομεύει την ταυτότητα των λαών, την ύπαρξη των εθνών και την εμπειρία των ευρωπαϊκών κρατών, υποβληθεί σε δημοψήφισμα.

Είναι επείγον να ανοίξει η συζήτηση για το τι ετοιμάζεται. Οι εκλογές του Ιουνίου 2024 πρέπει να αποτελέσουν την ευκαιρία να εκφραστούμε με γνώση των γεγονότων για το τρέχον ομοσπονδιακό σχέδιο, καθώς και για τις προγραμματισμένες επεκτάσεις. Οι υπογράφοντες αυτή την έκκληση και οι πολίτες που ενώνονται μαζί μας ζητούν από τους υποψηφίους κάθε λίστας στις ευρωπαϊκές εκλογές να λάβουν σαφή θέση σχετικά με αυτά τα σχέδια και να δεσμευτούν να τα υποβάλουν σε λαϊκή επικύρωση.